Cotopaxi y Quitoloa
23 juli 2017 - Baños de Agua Santa, Ecuador
Donderdagavond komen we na een, gelukkig directe, busreis aan in Lasso. Een plek waar werkelijk niks te doen is.. daar komen we al snel achter omdat we het dorp helemaal rond en door zijn gelopen om onze cabaños Les Volcanes te zoeken. Even slikken.. als ook blijkt dat we onze bezoeken aan de national parken met onze host af moeten leggen, voor de duidelijkheid alles moest in het Spaans. We spreken in ieder geval af voor de volgende dag om het Cotopaxi n.p. te gaan bezoeken, omdat ook de lonely planet ons verteld dit niet zonder gids te kunnen doen. We zouden dan bij het park moeten zien te komen en daar vervolgens alsnog een chauffeur en auto moeten huren. We krijgen een diner in het 'restaurant' en gaan al vroeg slapen. Na een heerlijke nacht en goed ontbijt gaan we op pad. We trekken ons Spaanse boekje, kunnen niet meer zonder, en google translate tevoorschijn en Marcelo onze host en gids voor vandaag strooit met wat Engels. We komen er samen goed uit! Het blijkt een geweldige dag!! Marcelo weet precies wat hij ons moet en kan laten zien en deelt de dag goed in. Eerst rijden we naar de Cotopaxi vulkaan toe. Deze vulkaan mag momenteel niet meer beklommen worden en wordt sinds twee jaar goed gevolgd omdat er activiteit in de vulkaan te zien is. De top, 5884m, is daarom gesloten. Wel kunnen we komen tot het laatste basecamp op 4884m. Een flinke klim maar Marcelo kiest een mooie route uit die zigzaggend de vulkaan opgaat. Het is behoorlijk koud en we zijn blij met de geleende handschoenen en voor Marieke een mooie oranje fleecebroek :p. Afgelopen week ging de klim naar 4610m de laatste meters erg moeizaam en we merken deze keer dat we een goed tempo hebben en beter geacclimatiseerd zijn. We bereiken het basecamp zonder problemen. Misschien helpen de coca snoepjes en thee er ook aan bij dat we goed om kunnen gaan met de hoogte ;). En dan sta je daar... onder de top van een actieve vulkaan... wat een ervaring, wat een uitzicht over de verschillende andere vulkanen in de omgeving, de parámo en achter je de helling omhoog naar de top van een rokende vulkaan met ijs van zijn gletsjer top en rood gekleurd zand van oude lava. Muy bonito, fantástico!
De weg naar beneden gaat stijl omlaag door los zand en as, grip houden en proberen onze schoenen stof, zand en as vrij te houden is onmogelijk. We rijden vervolgens door naar een lagune omringd met mooie vegetatie en een ontzettend mooi uitzicht op de vulkaan Cotopaxi. De wolken komen en gaan, waardoor we ook goed zicht krijgen op de hele vulkaan. Wat kleine wandelingen volgen, waarin we ook de Chimborazo spotten. Dit is Ecuadoors hoogtste vulkaan, niet meer actief en vanaf de top bevind je jezelf het dichtste bij de zon en het verste van de kern van de aarde vandaan. Na deze zeer geslaagd, mooie dag besluiten we de volgende dag ook met onze host naar de Quitoloa lagune te gaan. Deze wilden we eigenlijk hiken maar van de brother in law van Marcelo, die Engels spreekt, horen we dat de krater van Quitoloa in en uit hiken al een onderneming is en we voor 1 dag te veel willen. Marcelo, weliswaar per auto, kan ons de hele dag meenemen en de omliggende dorpen laten zien. Dat is ook wat hij doet!
We stoppen en nemen een kijkje bij de inheemse bevolking. Hun hutjes van riet lijken op een afstand net op hopen van strooi en hooi in een weiland. De zien giga veel cavia's rondlopen, welke hier als vleesgerecht worden gegeten, schaapjes, lammetjes en mogen rondkijken in de hut waar ze leven. Bizar hoe weinig deze mensen hebben waar onze huizen mee volstaan. Matrasjes liggen opgestapeld aan de kant, er staat een fornuis en twee motoren staan binnen. Verwarming ontbreekt en het is best fris..
We stoppen onderweg ook in het artistieke dorp in dit deel van het Andes gebergte, zien een kunstenaar aan het werk en veel van zijn art. Maskers voor de festivals, schilderijen, bakjes, schaaltjes, veelal van hout gemaakt en met acrylverf beschilderd.
Vervolgens stoppen we in een dorp wat bekend staat om zijn drukbezochte zaterdagmarkt en laat het nu net sabedo, zaterdag zijn. Wauw... dit is de plek waar de inheemse bevolking en de lokale mensen hun producten aanbieden en hun boodschappen doen. We zijn een vreemde eend in de bijt, maar wat bijzonder om van dichtbij te mogen zien. Zelfs een bezoekje aan de banos, wc, is hier bijzonder tussen de locals. Hier hadden we nog best langer kunnen rondkijken, proeven en beleven.
Onderweg naar Quilotoa passeren we enorme canyons, dalen we en stijgen we, hebben we de prachtigste uitzichten en doorkruisen we kleine dorpjes. Ook hier lopen de mensen veelal in traditionele kleding, rokken, Panama hoeden, lange zwarte vlechten.. mooi :)
De Quilotoa lagune is een groot meer in de krater van een slapende vulkaan. We zien de lagune pas als we er bovenaan staan, een gigagroot meer, turquoise gekleurd water omgeven door een enorme wand van steen. We hiken naar beneden, wat gepaard gaat met glijden en stappen en veel stofhappen en een flinke wind die af en toe door de krater heen giert. Beneden gaan we aan het water zitten en eten onze op de markt gekochte banaantjes :) en andere restanten die voor lunch verder moeten gaan. Ondertussen beseffend dat we toch echt in een vulkaan zitten, vreemd idee. Het water is koud en niet echt aantrekkelijk voor een lekkere duik, al zou het wel lekker zijn om al het stof van ons af te wassen :). De klim naar boven is een ander verhaal... uiteindelijk is het een uur klimmen door mul en los zand, very steep up up up, regelmatig worden we gepasseerd door paarden/ezels die mensen naar boven brengen, wij stappen stug door. Het uitzicht is iedere keer weer adembenemend (oke..de klim beneemt ook wat adem;)) en zeker de moeite waard.
Na de lagune rijdt Marcelo ons verder door diverse dorpjes, zien we de planten steefs veranderen en tevens de weg. Er ligt een recente weg, 3 jaar oud, die op verschillende plekken is weggezakt de vallei in, is ingezakt en zwaar beschadigd... raar om hier toch overeen te rijden. We zien ook een stuk van de Camino del Inca. De vroegere weg die de Inca's vanuit de kust aflegden naar de stad Quito.
Aan het einde van de middag zijn we weer terug in Lasso. Wauw wat een fantastische dag en wat hebben we veel gezien!!!
Na deze dagen kunnen we zeggen dat onze aankomst donderdagavond even voelde als een tegenvaller, maar dat deze cabañas een aanrader is en Marcelo een heel goede host, chauffeur en gids. Het heeft ons ook weer wat verder gebracht in de Spaanse taal :) Wat een ervaringen en belevenissen!
S avonds eten we samen met andere reizigers, uit polen en Australië wonend in Londen en al een jaar op reis met een gekochte auto in amerika. Leuk om weer verhalen te horen en uit te wisselen. We boeken onze volgende nachten in Baños en vallen vroeg in slaap. En nu... nu zitten we in de bus. We zijn van Lasso naar Latacunga gereisd en reizen nu naar Ambato, hier kunnen er een bus pakken naar Baños, waar we verblijven in het Santa Cruz Backpackershostel. Ja...deze keer in het centrum :).
De weg naar beneden gaat stijl omlaag door los zand en as, grip houden en proberen onze schoenen stof, zand en as vrij te houden is onmogelijk. We rijden vervolgens door naar een lagune omringd met mooie vegetatie en een ontzettend mooi uitzicht op de vulkaan Cotopaxi. De wolken komen en gaan, waardoor we ook goed zicht krijgen op de hele vulkaan. Wat kleine wandelingen volgen, waarin we ook de Chimborazo spotten. Dit is Ecuadoors hoogtste vulkaan, niet meer actief en vanaf de top bevind je jezelf het dichtste bij de zon en het verste van de kern van de aarde vandaan. Na deze zeer geslaagd, mooie dag besluiten we de volgende dag ook met onze host naar de Quitoloa lagune te gaan. Deze wilden we eigenlijk hiken maar van de brother in law van Marcelo, die Engels spreekt, horen we dat de krater van Quitoloa in en uit hiken al een onderneming is en we voor 1 dag te veel willen. Marcelo, weliswaar per auto, kan ons de hele dag meenemen en de omliggende dorpen laten zien. Dat is ook wat hij doet!
We stoppen en nemen een kijkje bij de inheemse bevolking. Hun hutjes van riet lijken op een afstand net op hopen van strooi en hooi in een weiland. De zien giga veel cavia's rondlopen, welke hier als vleesgerecht worden gegeten, schaapjes, lammetjes en mogen rondkijken in de hut waar ze leven. Bizar hoe weinig deze mensen hebben waar onze huizen mee volstaan. Matrasjes liggen opgestapeld aan de kant, er staat een fornuis en twee motoren staan binnen. Verwarming ontbreekt en het is best fris..
We stoppen onderweg ook in het artistieke dorp in dit deel van het Andes gebergte, zien een kunstenaar aan het werk en veel van zijn art. Maskers voor de festivals, schilderijen, bakjes, schaaltjes, veelal van hout gemaakt en met acrylverf beschilderd.
Vervolgens stoppen we in een dorp wat bekend staat om zijn drukbezochte zaterdagmarkt en laat het nu net sabedo, zaterdag zijn. Wauw... dit is de plek waar de inheemse bevolking en de lokale mensen hun producten aanbieden en hun boodschappen doen. We zijn een vreemde eend in de bijt, maar wat bijzonder om van dichtbij te mogen zien. Zelfs een bezoekje aan de banos, wc, is hier bijzonder tussen de locals. Hier hadden we nog best langer kunnen rondkijken, proeven en beleven.
Onderweg naar Quilotoa passeren we enorme canyons, dalen we en stijgen we, hebben we de prachtigste uitzichten en doorkruisen we kleine dorpjes. Ook hier lopen de mensen veelal in traditionele kleding, rokken, Panama hoeden, lange zwarte vlechten.. mooi :)
De Quilotoa lagune is een groot meer in de krater van een slapende vulkaan. We zien de lagune pas als we er bovenaan staan, een gigagroot meer, turquoise gekleurd water omgeven door een enorme wand van steen. We hiken naar beneden, wat gepaard gaat met glijden en stappen en veel stofhappen en een flinke wind die af en toe door de krater heen giert. Beneden gaan we aan het water zitten en eten onze op de markt gekochte banaantjes :) en andere restanten die voor lunch verder moeten gaan. Ondertussen beseffend dat we toch echt in een vulkaan zitten, vreemd idee. Het water is koud en niet echt aantrekkelijk voor een lekkere duik, al zou het wel lekker zijn om al het stof van ons af te wassen :). De klim naar boven is een ander verhaal... uiteindelijk is het een uur klimmen door mul en los zand, very steep up up up, regelmatig worden we gepasseerd door paarden/ezels die mensen naar boven brengen, wij stappen stug door. Het uitzicht is iedere keer weer adembenemend (oke..de klim beneemt ook wat adem;)) en zeker de moeite waard.
Na de lagune rijdt Marcelo ons verder door diverse dorpjes, zien we de planten steefs veranderen en tevens de weg. Er ligt een recente weg, 3 jaar oud, die op verschillende plekken is weggezakt de vallei in, is ingezakt en zwaar beschadigd... raar om hier toch overeen te rijden. We zien ook een stuk van de Camino del Inca. De vroegere weg die de Inca's vanuit de kust aflegden naar de stad Quito.
Aan het einde van de middag zijn we weer terug in Lasso. Wauw wat een fantastische dag en wat hebben we veel gezien!!!
Na deze dagen kunnen we zeggen dat onze aankomst donderdagavond even voelde als een tegenvaller, maar dat deze cabañas een aanrader is en Marcelo een heel goede host, chauffeur en gids. Het heeft ons ook weer wat verder gebracht in de Spaanse taal :) Wat een ervaringen en belevenissen!
S avonds eten we samen met andere reizigers, uit polen en Australië wonend in Londen en al een jaar op reis met een gekochte auto in amerika. Leuk om weer verhalen te horen en uit te wisselen. We boeken onze volgende nachten in Baños en vallen vroeg in slaap. En nu... nu zitten we in de bus. We zijn van Lasso naar Latacunga gereisd en reizen nu naar Ambato, hier kunnen er een bus pakken naar Baños, waar we verblijven in het Santa Cruz Backpackershostel. Ja...deze keer in het centrum :).
En wat leuk geschreven,Marieke!! Toppie!
Leuk om zo jullie reis mee te kunnen beleven.