Don esta...

..ons spaanse hulpzinnetje...'waar is...' dat men daarna aanneemt dat we spaans spreken en we eigenlijk nog niet weten waar we naartoe moeten, is er altijd nog het handen en voeten werk..we komen er wel.
Vandaag skippen we de telefirique en gaan we per public bus (2x 0,25 dollarcent ) naar Mitad del mundo, de equator oftewel het midden van de aarde, in onze bosatlas beter bekend als de evenaar.

Don esta Santa Prisca?, daar begint het mee... op zoek naar de eerste bus. Sjokvol rijden we 40 minuten en nemen we een tweede bus.

Dan zijn we op de Equator, oftewel het midden van de wereld. We eten eerst even wat, horen een Ecuadoriaan op een panfluit blazen, drinken bier en lemon juice en proberen wat Spaans te praten wat zeeeer wordt gewaardeerd en aangemoedigd.

Dan is het tijd om daadwerkelijk de gemarkeerde evenaar te bekijken. Het punt waar twee keer per jaar, 21mrt en 21 sept, de zon loodrecht boven de evenaar staat en er hier geen schaduw te zien is, wordt door een gele lijn en daar middenin een monument getoond. Een experiment met een ei en een staafje moet laten zien dat het ei precies in balans kan blijven, er op de evenaar dus geen grotere trekkracht is door zuid of noord. We maken foto's, foto's en nog meer foto's en zien dat we niet de enige creativelingen zijn....laten we het vergelijken met het fotogenieke Pisa ;) Ook zien we het leven van de cacaoboon verteld en uitgebeeld worden, proeven we 100% pure chocolade en bezoeken het museum der metriek en wiskunde verteld vanuit de Franse ontdekkingen en missies.

De terugweg is een heus avontuur. Bus 1 lukt ons wel, bus 2 is een ander verhaal. Gelukkig is er een behulpzame security, he en nog een en ja..uiteindelijk een Spaanse mevrouw die ons in het Engels verder helpt. De juiste bus hebben we te pakken. Het is inmiddels donker en de haltes worden niet duidelijk omgeroepen, te lezen is het ook niet... daarom ook niet vreemd dat we het park vlakbij ons hotel aan ons voorbij zien gaan (een ding valt al mee..we herkennen dit stukje Quito). Na wat tunneltjes en straatjes stappen we de eerst volgende halte uit en besluiten maar een taxi aan te houden (net NY maar dan anders ;)) om ons naar het hotel te vervoeren...ach...twee dollar is dan ook geen geld :p.

Het eten, dansen en rum drinken in de nieuwe stad laten we toch maar aan ons voorbij gaan. We boeken ons volgende hostel en drinken en kletsen nog wat beneden met de andere reizigers.

Hasta la vista, adios!