Alausi - Cuenca - Ingapirca - offf to the coast!

1 augustus 2017 - Cuenca, Ecuador

Het is alweer even geleden en niet zonder nieuwe avonturen :)

Momenteel zitten we in de laatste bus naar de kust toe, tevens het laatste stukje van onze reis naar de kust toe. We zijn onderweg naar Montañita. Uhh..maar her dichtst bij de kust zou toch zijn Guayaquil als poort naar de Galapagos eilanden? Ja dat klopt, alleen is daar de laatste dagen wat verandering in gekomen.

Laten we starten bij het begin..

Na Baños zijn we met de bus doorgereden naar Alausi. We hadden een heerlijk reisdagje en kwamen met de zon tegelijk aan in Alausi. Een stadje waar volgens de lonely planet weinig te doen was, behalve de beroemde Nariz del Diablo, oftewel de trein langs en door de Devils Nose. Een spoorlijn door de bergen die veel arbeiders het leven heeft gekost vanwege de moeilijke natuurlijke arbeidsomstandigheden. We waren van plan de trein om acht uur te nemen, zodat we daarna meteen verder door konden reizen naar Cuenca. Onze wekker gezet om half zes en na een onrustige nacht door een rondvliegende mug...wakker geworden, ontbeten en netjes op tijd stonden we nog voor het ticket bureau open ging te wachten. Helaas, het was niet vroeg genoeg.. er was alleen nog plek in de trein van elf uur en geen plaatsen meer naast elkaar en ook in verschillende wagons.. Maar dat was zorg voor later en konden we wellicht nog wel regelen. Kaartjes ggekocht en nog even geslapen en in het zonnetje, hij was er echt!!, een boek gelezen. Ruim voor tijd stonden we bij de trein, zaten uiteindelijk met wat geruil en reizigers die niet kwamen opdagen naast elkaar. Wat een rit! Langs valleien, door de bergen, mooie vergezichten en een goede Engelse gids een prachtige treinrit gemaakt in een oude wagon. Het voelde een beetje als zo'n roman, hutkoffers gepakt, zwaaiend met zakdoekjes uit het raam op weg naar een nieuw avontuur...

Na de treinrit hebben we onze tassen gepakt en werden door een taxi naar de bus gebracht. Dachten we..nee die bus moesten we als een stel lifters aan de kant van de weg aanhouden. En wat..de eerste keer reed de bus ons voorbij. Tsja..dat krijg je als je aan de verkeerde kant van de weg staat, werd ons uitgelegd toen we vroegen hoe we een bus konden laten stoppen. En ja hoor, de volgende bus stopte. Een lange busrit naar Cuenca, maar s avonds kwamen we aan en bracht onze taxi ons naar het hostal Yakumama. Een heerlijke hippieplek, mega grote kamer en de badkamer, wel privado, op de gang ;). Cuenca voelde al snel heel gezellig en gemoedelijk, lekker sfeertje.
De volgende dag werden we geappt door Hannah, een Duits meisje dat we in Quito hadden leren kennen. Zij bleek ook in Cuenca te zijn en samen hebben we Cuenca verkend en geprobeerd om de Incatrail te boeken, drie dagen hiken naar de incaruines van Ingapirca en slapen in tentjes. Helaas, dit is ons na vooraf al mailcontact gehad te hebben niet gelukt..de mevrouw kreeg haar gidsen niet te pakken en leek ook weinig moeite te willen doen in het ons op de hoogte houden. Andere organisaties waren way over-priced en een andere organisatie zou de volgende dag vertrekken waarvoor wij eerst vier uur terug naar het noorden moesten reizen.. al met al een behoorlijke domper gezien we hier erg naar uit hadden gekeken. De rest van de dag hieraan besteed, met Hannah naar de supermarkt gegaan buiten de stad aangezien ze ons ook had geholpen e.a. te vertalen vanuit het Spaans en s avonds gezellig samen gegeten. Afscheid genomen en lekker naar het hostal gegaan. Daar hebben we onder het genot van een biertje besproken hoe we de Ingapirca wilden gaan bezoeken. Hier en daar nog wat mensen om info gevraagd en uiteindelijk besloten op eigen houtje met de local bus te gaan en daar een nachtje te blijven slapen in een, naar eigen zeggen op de website, pittoreske hacienda. Een veeeeel te dure nacht, maar ach de trail ging niet door en geld besparen deden we daarmee. Op de website konden we de kamer boeken en je kon een prijsvoorstel doen.... he... we hebben twee derde geboden van de kamerprijs die al de helft was afgeprijsd.. je weet nooit..

Na een nachtje slapen besloten Cuenca nog eens te bezoeken, maar niet voordat we gecheckt hadden of de kamer bij Ingapirca geboekt was. En ja hoor, prijs geaccepteerd en booking voltooid :). We hebben die dag een museum bezocht over de culturen in Ecuador, wat schrunken heads gezien... gebeurd nog steeds maar dan met dieren..lekker ritueeltje. Incaruines in de stad bezocht. Bizar hoor. Wat Cuzco voor de Inca's in Peru was, was Cuenca voor de Inca's in Ecuador, de hoofdstad. Helaas is er veel kapot gemaakt en zien we in de stad vooral funderingen en terassen waar land op verbouwd werd. Omdat het toch best koud is in deze streek toch op zoek naar een extra vest. Plots staan we van voor een kraampje in een giga winkelruimte met allemaal nisjes en verdiepingen vol gekleurde spullen en stoffen. Hier konden we niet anders dan slagen voor een van alpacawol gemaakt vest. 's Avonds eten we bij een Italiaan waar het en happy hour en zaterdagavond is... gezellig druk dus!

De volgende dag vertrekken we om negen uur met de bus naar el Tambo, hier houden we de bus aan die ons naar Ingapirca brengt. Heerlijk met de lokale mensen op weg naar wie weet waar, mooi om het lokale leven zo te zien. Dan stopt de bus ineens.. de weg is ingezakt en de helft en nog meer smaller geworden. Er wordt van ons verwacht dat we uitstappen, geen idee hoe we dan het stuk verder gaan.. lopen maar? Na de weginzakking waar inmiddels aan gewerkt wordt staat er een camioneta te wachten, een auto met overdekte pickup. Met wat gebaren wordt duidelijk dat we hierin kunnen stappen en we zo naar boven worden gebracht. Onze hacienda lijkt aan de buitenkant wat vervallen en gedateerd maar blijkt een mooie binnentuin te hebben met prachtige bloemen en wauw... wat een mooie kamer hebben we met opslaande deuren als kamerdeur. Een pareltje wat onverwachts op ons pad is gekomen :).

Ingapirca, de belangrijkste offerplaats, plek waar goden geëerd werden en vergelijkbaar met de belangrijkheid van MachuPichu voor de Inca's in Peru was Ingapirca voor de Inca's in Ecuador. De ruines van Ingapirca zijn indrukwekkend en onze Engelse gids vertelt veel en beantwoord al onze vragen, wat een mazzeltje dat we met zijn drietjes daar rondliepen. Bijzonder om te horen dat de Inca's in dit gebied zijn gaan samenwerken met de oorspronkelijke bewoners van dit gebied, de Cañar. Zonvereerders en maanvereerders hebben zo samen een mooie eervolle omgeving gecreëerd. In de omgeving konden we nog wat rondlopen, onszelf regelmatig verwarmend aan warme drankjes. De kou in combinatie met de regen en heel af en toe was zon zorgde voor natheid en klappertanden. Op verschillende plekken brandde ook de open haard en niet voor niks kregen we na een super lekker en uitgebreid diner kruiken mee naar bed...

Hoewel het niet kunnen lopen van de incatrail een flinke domper was, heeft de rondleiding met gids, het lopen in de omgeving, de lokale bus en het slapen in een klein paradijsje veel goed gemaakt. Daarnaast hielden we ineens dagen over.. we hebben daarom besloten de bergen achter ons te laten, hoewel hier nog veel te zien en te beleven viel en we zeker nog niet uitgekeken waren op dit mooie stuk van Ecuador en zijn mooie mensen. Toch biedt dit ons de kans om ook wat te zien van de kust!

Op naar Montañita, een dag van reizen..om elf uur zijn we vertrokken van Ingapirca. Het is nu 19.17 uur, nog even te gaan ;)

Hasta luego! X